Seria przygód Hanii Humorek została przygotowana z myślą o dzieciach rozpoczynających samodzielne czytanie (w szczególności – ze względu na postać głównej bohaterki – dla dziewczynek). Duże litery powiny sprzyjać trudnym przecież początkom.
Młodym czytelnikom powinna spodobać się też ta nieco zwariowana Hania Humorek. Dziewczynka ma zdecydowany charakter, choć nie jest ideałem. Ma na przykład problemy z matematyką i posłuszeństwem wzgledem nauczycieli, ale to tylko dla niej na plus. Hania ma własną wizję wszystkiego i w zasadzie jedyna osoba, która może jej zaimponować to starsza koleżanka, studentka. Amelia pomaga Hani w matematyce, wprowadzając ją przy tym w arkana studenckiego życia (część Hania Humorek idzie na studia). Albo innym razem (część Mały detektyw) – zachwycona bohaterką powieści kryminalnych, Nancy Drew, postanawia zostać detektywem. W tym celu zabiera na przykłąd mamine kosmetyki – bo szminka jest po to, by napisać SOS, a puder po to, by wykryć odciski palców. Hania Humorek wpierw odkrywa, gdzie zginęły jej gumisie, potem pomaga odnaleźć okulary pana Łopucha, aby wreszcie zabrać się za poważniejsze zadanie – odnaleźć policyjnego psa Czoko.
Plusa dostanie autorka powieści pewnie za „wyluzowany” język. Bohaterowie nie jedzą, ale raczej wrzucają na ruszt, kiedy coś im się spodoba – rzucają krótkie „rewelka”, „wypas” czy „mega”, o niektórych (zwłaszcza o swoim bracie, Smrodku) Hania mówi po prostu krótkie PCN (pomiędzy spółgłoski wstaw A). Mnie to „nie kręci”, a nawet mocno drażni. Chciałabym, żeby literatura stawiała wymagania czytelnikom i żeby nie zniżała się do pewnych poziomów. Ta powieść (seria) jest jednak nastawiona na rozrywkę i radosną zabawę przy czytaniu. Myślę, że raz na jakiś czas można dać dziecku do czytania i coś w tym guście.
Możesz kupić tutaj: seria Hania Humorek
Tłumaczenie: Aldona Możdżyńska
Ilustracje: Peter H. Reynolds
Oprawa: Miękka
Ilość stron: 150
Rok wydania: 2011
Wydawnictwo: Egmont
ISBN: 9788323774600
Komentarze
Prześlij komentarz