Seria „Żubr Pompik. Wyprawy” składa się z dwunastu pozycji. Wydaje się, że docelowo będzie ich dwadzieścia cztery, czyli tyle, ile parków narodowych w Polsce. Razem Z Pompikiem, jego siostrą, Polinką i rodzicami przewędrowaliśmy już dokładnie przez pół Polski, a konkretniej przez jej północno-zachodnie tereny.
Tomasz Samojlik (o jego „Ostatnim żubrze” pisałam tutaj). popularyzator nauki, przyrodnik i miłośnik Puszczy Białowieskiej, tym razem kieruje swe opowieści do przedszkolaków. Książeczki mają niewielki format i skromną ilość stron – do przeczytania na raz. Dobrze sprawdzą się przechowywane w maminych przepastnych torebkach jako rozwiązanie na nudę w poczekalniach wszelkiego rodzaju. Nie powinno nich też zabraknąć w przedszkolach.
W kolejnych numerach „Wypraw” przenosimy się z parku do parku. W numerze 10. odwiedzamy Wielkopolski Park Narodowy, w 11. – Karkonoski PN, a w 12 – Góry Stołowe. Wędrówki żubrów to okazja, by poznać lokalna faunę i florę, ukształtowanie terenu i charakterystyczne miejsca. Samojlik jednak podejmuje się także przemycania wartości i pewnych myśli wychowawczych. Pompik w Wielkopolsce uczy się, ze samodzielność zdobywa się powoli i że warto zaufać rodzicom, którzy wiedzą kiedy i na co pozwolić. Koszatka, orzesznica i popielica ratują żuberka z opresji, udowadniając tym samym, że nie wolno nie doceniać maluchów. Za muflon z Karkonoszy pomaga zobaczyć, ze każdy może być obcym, jeśli nie jest u siebie i w gruncie rzeczy bycie innym niczego złego nie oznacza.
Tytuły: "Żubr Pompik. Wyprawy. Dziarskie puszczyki", "Żubr Pompik. Wyprawy. Wodospad muflona", "Żubr Pompik. Wyprawy. Skalny labirynt"
Ilustracje: Tomasz Samojlik
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 25
ISBN: 978-83-8008-565-7
Wydawnictwo: Media Rodzina
Komentarze
Prześlij komentarz