"Poczytaj mi, mamo. Księga pierwsza"

Poczytaj mi, mamo to książka miła w dotyku. Jej aksamitna okładka sprawia, że ma się ochotę ją po prostu mocno przytulić do policzka. Te ciepłe uczucia rodzą się w czytelniku także za sprawą wspomnień, które zaczynają się wysypywać jak z koszyczka, przywoływane przez charakterystyczne logo serii umieszczone na okładce – pomarańczowego motylka i rybkę, niebieskiego gołąbka, zieloną koniczynkę… Przewracanie kolejnych stron to prawdziwa uczta emocjonalna, ponieważ Poczytaj mi, mamo. Księga pierwsza zawiera reprinty kwadratowych książeczek. Nie zmieniono tu ani jednej kreski, ani jednej literki. Mało tego, skopiowano nawet okładki! Dlatego proponuję, by – zanim zaczniecie czytać dzieciom – oddać się lekturze w samotności, nacieszyć się nią, powspominać, pouśmiechać do siebie samego albo wspólnie z mężem. Dopiero potem na spokojnie czytajcie maluchom.

 Ja najbardziej czekałam na Daktyle Wawiłow, z ilustracjami Lutczyna. Jest. Jako poczytajka otwierająca! Tę książeczkę czytałam już sobie sama (tak mi się przynajmniej wydaje). Było to za komuny oczywiście i tytułowe daktyle długo spędzały mi sen z powiek. Co to jest ten daktyl? owoc jaki czy warzywo? a może rodzaj słodyczy? i jak wygląda? ba! jak smakuje? Oj, Lutczyn też chyba nie wiedział, skoro na żadnej z wielu ilustracji nie namalował choć cienia owych. Do dziś kiedy kupuję daktyle, biorę torebkę do ręki, zaczynam mamrotać pod nosem z lekkim uśmieszkiem:

Gdzie się podziały
moje daktyle?
Wyszedłem z domu
tylko na chwilę.

Nie wiem, czy przeniosłam część tych sentymentalnych uczuć na dzieci, ale w trakcie lektury zachowywały się, jakby te teksty miały we krwi od zawsze! Słyszałam: „Jeszcze, mamo, jeszcze”. Marta chce, by w kółko czytać jej Chcę mieć przyjaciela Danki Wawiłow. Obserwuję jej reakcje i widzę, że historia Julki robi na niej ogromne wrażenie. Zidentyfikowała się z bohaterką do tego stopnia, iż wyznała babci, jakoby to ona również nie miała żadnych przyjaciół (co jest nieprawdą:)). Czy muszę dodawać, że babcia też zobligowana jest do czytania Poczytaj mi, mamo? Pozytywne wrażenia lekturowe w moich brzdącach budzą również opowieści o Bonifacym i Filemonie (Noc kota Filemona, Wilczy apetyt, Cień pradziadka). Być może dlatego, że znają bajkę animowaną Przygody kota Filemona.

 Muszę dodać, że dla mnie emocjonujące stało się nawet czytanie notek biograficznych autorów i ilustratorów… w ogóle zachwycam się tym wydaniem i czekam na kolejne tomy!

Jestem ciekawa Waszych wspomnień! Jeśli macie jakieś związane z serią Poczytaj mi, mamo – napiszcie w komentarzu. Uwielbiam czytać takie lekturowe reminiscencje!

PS
Od Wydawcy udało mi się dowiedzieć, że wydanie kolejnej księgi planowane jest na 2011, również na okres przedświąteczny. Czy będzie więcej - jeszcze nie wiadomo. Domyślam się, że przygotowanie reprintów to bardzo pracochłonny proces. We wstępie można przeczytać, że wiele oryginalnych ilustracji się niestety nie zachowało, dlatego przygotowanie książki do druku wymaga naprawdę sporych wysiłków.

W tomie znalazły się następujące opowiadania:

Danuta Wawiłow Daktyle (il. Edward Lutczyn)
Sławomir Grabowski i Marek Nejman Noc kota Filemona (il. Julitta Karwowska-Wnuczak)
Janina Porazińska Niebieska dziewczynka (il. Zdzisław Witwicki)
Helena Bechlerowa Kolczatek (il. Danuta Przymanowska-Rudzińska)
Sławomir Grabowski i Marek Nejman Wilczy apetyt (il. Julitta Karwowska-Wnuczak)
Danuta Wawiłow Chcę mieć przyjaciela (il. Zbigniew Rychlicki)
Sławomir Grabowski i Marek Nejman Cień pradziadka (il. Julitta Karwowska-Wnuczak)
Helena Bechlerowa Przygoda na balkonie (il. Maria Orłowska-Gabryś)
Joanna Papuzińska Agnieszka opowiada bajkę (il. Anna Stylo-Ginter)
Helena Bechlerowa Zaczarowana fontanna (il. Elżbieta Gaudasińska)

Możesz kupić tu: Poczytaj mi, mamo. Księga pierwsza 

Oprawa: oprawa twarda
Ilość stron: 280
Rok wydania: 2010
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Wymiary: 16.5 x 21.5 cm
ISBN: 978-83-10-11914-8