Przejdź do głównej zawartości

Czytanki-przytulanki

Czytanki-przytulanki

Szukaj na tym blogu

Książki-Laureatki II Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren

Autor: naczynie gliniane w dniu marca 11, 2011

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

wiadomości literackie

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty

Czytanie do brzuszka

Ostatnio obiecałam moim trzem wirtualnym przyjaciółkom (które pozdrawiam), że napiszę o czytaniu do brzuszka. Ciążowego brzuszka, oczywiście! Młodym już-prawie-mamom wydaje się czytanie jeszcze nienarodzonemu maleństwu niepotrzebne albo dziwne. Bo po pierwsze, dziecko jeszcze przez wody płodowe nie słyszy wyraźnie, a poza tym nie rozumie. Po drugie, …jak to tak czytać do brzucha? Wiele kobiet uważa, że wyglądają wtedy jak wariatki… :) Po co to wszystko więc? Maluszek faktycznie nie słyszy jeszcze tak, jak dorosły człowiek czy niemowlę chociaż. Badania naukowe potwierdzają jednak, że uszy dziecka zaczynają pracować, gdy płód ma około 6-7 miesięcy. Życie maleństwa toczy się do rytmu - bicia serca, przepływu i szumu krwi, bulgotań, tarć… i głosu matki. Ten poznaje natychmiast. Dopiero po jakimś czasie rozpoznaje też głos taty i innych. Kiedy więc mama czyta na głos – ważne jak czyta! Czy wesoło, aby z dzieciakiem trochę się powygłupiać, czy leniwie, by go wyciszyć, czy rytmicznie,...

Åsa Lind "Piaskowy Wilk"

Książka Piaskowy Wilk ma niezwykłą moc. Czuję się zaczarowana od pierwszego wejrzenia na okładkę. Historia zaczyna sie zwyczajnie. Karusia, mieszkająca z rodzicami w domu przy plaży, chce iść się wykąpać w morzu. Niestety tata ma ważniejsze zajęcia, mianowicie musi przeczytać gazetę. Dziewczynka idzie więc sama pobawić się. I wtedy zaczyna się niezwyczajne… Kiedy Karusia kopie w piasku dół, nagle wyłania się z niego zwierzę – wygląda jak wilczur, a jego futerko ma kolor słonecznożółtego pustynnego piasku. To Piaskowy Wilk, jest bardzo stary i zna odpowiedzi na wszystkie pytania. Karusia biegnie do niego zawsze wtedy, gdy chce się pobawić, gdy pokłóci się z rodzicami, gdy jej się nudzi lub ma pytania, na które nikt nie chce jej odpowiedzieć. Każdy z nas – jak sądzę – odnajdzie się w portrecie rodziców dziewczynki. Wiecznie czymś zajęci, skupieni na pracy, obowiązkach, w pogoni, bez chwili czasu na myślenie. My przecież też zbywamy nasze maluchy, kiedy chcą nam pomóc przy zmywaniu,...

Małgorzata Strzałkowska "Rady nie od parady, czyli wierszyki z morałem"

Czytając wierszyki Małgorzaty Strzałkowskiej, trudno oprzeć się wrażeniu, że już gdzieś to słyszeliśmy. Ten rym, ten morał... chwila, chwila... Nie rusz Andziu, tego kwiatka, Róża kole, rzekła matka. Andzia mamy nie słuchała, Ukłuła się i płakała. No tak, Stanisław Jachowicz! Jeśli ktoś nie wie, kogo mam na myśli, na pewno co nieco rozjaśni mu się, gdy zacytuję jeszcze to: Pan kotek był chory i leżał w łóżeczku, I przyszedł kot doktór: jak się masz, koteczku! Stanisław Jachowicz żył i tworzył mniej więcej wtedy, gdy Mickiewicz. Był jednym z pierwszych twórców literatury dziecięcej sensu stricto. To on zrezygnował z tradycyjnych bajek z bohaterem zwierzęcym. Po prostu wpuścił do wierszy dziecko – co prawda nie oddał mu głosu, ale i tak był to krok wyjątkowo odważny na owe czasy. Wierszyki Jachowicza charakteryzowały się wyrazistym morałem. Literatura ta miała charakter wybitnie dydaktyczny, dziecku wpajano takie ideały jak posłuszeństwo, uczciwość, pracowitość czy prawdomównoś...

Obsługiwane przez usługę Blogger